Historia firmy Rolls-Royce

 

Charles Stewart Rolls

            Jego życiorys to niesamowita opowieść, o tym jak w ciągu zaledwie 33 lat można zbudować ponadczasową legendę oraz przeżyć tyle fascynacji, wyczynów i przygód, że starczyłoby ich na obdzielenie kilkunastu innych życiorysów.

Charles Rolls urodził się 27 sierpnia 1877 roku w Londynie, jako syn zamożnego lorda Johna Allana Rollsa. Już w czasie edukacji w renomowanych szkołach (studiował w Eaton i Cambridge) pochłaniały go bez reszty jego pasje – sport i fascynacja silnikami spalinowymi. W 1896 roku, kiedy miał 19 lat, pojechał do Paryża, gdzie kupił swój pierwszy samochód – Peugeota. Było to pierwsze auto z silnikiem spalinowym, jakie pojawiło się w Cambridge i jedno z trzech pierwszych w całej Walii. Automobilizm zawładnął w pełni sercem i umysłem młodego Rollsa. W kolejnych latach, ze zmiennym szczęściem, Charles Rolls startował w wielu wyścigach samochodowych. W 1902 roku jadąc samochodem marki Mors, napędzanym silnikiem benzynowym, przekroczył szybkość 100 km/h. Wcześniej rekord prędkości ponad 100 km/h należał do auta napędzanego silnikiem elektrycznym. W 1903 roku, również samochodem Mors, Charles Rolls ustanowił bezwzględny światowy rekord szybkości jadąc 133,3 km/h.

Motoryzacyjna pasja Rollsa była tak mocna, że oprócz sportu zajął się on również sprzedażą samochodów. W 1902 roku otworzył w Londynie salon i przyjął przedstawicielstwa kilku marek francuskich.

W 1904 roku skrzyżowały się drogi życiowe Charles Rollsa i Henrego Royce. Rollsowi zaprezentowano samochód skonstruowany przez Royce. Po pierwszej przejażdżce tym autem wrażenie było tak duże, że w głowie Rollsa zaczęły świtać pewne pomysły. Po kolejnych kilku miesiącach i wielu rozmowach powstała spółka „Rolls-Royce”, do której pierwszy wniósł kapitał finansowy, a drugi kapitał twórczy – nieprzeciętny talent w konstruowaniu samochodów niezwykłych. Od samego początku głównym założeniem spółki było produkowanie samochodów perfekcyjnych technicznie i bardzo ekskluzywnych.

            Sportowe fascynacje Rollsa były jednak dużo szersze. W 1909 roku zaprzyjaźnił się z braćmi Wright, co wzmogło wcześniej już zrodzone zainteresowania lotnictwem – od 1903 roku Rolls latał balonami, osiągając na tym polu liczne sukcesy sportowe. W 1910, Charles Rolls jako pierwszy przeleciał samolotem nad kanałem La Manche, bez przerwy w obie strony. Ten wyczyn zapewnił mu trwałe miejsce również wśród pionierów lotnictwa. W lipcu 1910 roku, podczas jednego z lotów, w samolocie Rollsa urwało się skrzydło i samolot roztrzaskał się o ziemię. W ten tragiczny sposób, w 33 roku swego życia, zginął Charles Rolls.

 

 

Frederick Henry Royce

życiorys Henrego Royce jakże był inny od jego przyszłego wspólnika, a jednak los sprawił, że spotkali się i razem zbudowali legendarną markę, która do dziś nie ma sobie równych.

Royce urodził się w 1863 roku Alwelton, jako piąte dziecko biednego młynarza. W kilka lat później rodzina przeniosła się do Londynu. Kiedy Henry miał 10 lat zmarł jego ojciec, co zmusiło go do przerwania nauki i podjęcia pracy zarobkowej. Imał się różnych zajęć, był m.in.: gońcem, chłopcem na posyłki, sprzedawał gazety. W wieku 15 lat rozpoczął terminowanie w warsztatach kolejowych, ale po 3 latach musiał przerwać tę naukę.

Henry Royce wykształcenia technicznego nie posiadał, był jednak niezwykłe utalentowanym technikiem. W 1884 roku, z zaoszczędzonymi kilkudziesięcioma funtami, wszedł w spółkę z Ernestem Claremontem i wspólnie otworzyli w Manchesterze warsztat elektrotechniczny. Rozpoczęli produkcję prądnic i dźwigów elektrycznych. Tu ujawniły się zdolności Royce – dzięki jego inicjatywie i udoskonaleniom technicznych firma zaczęła rozwijać się bardzo szybko, już po pięciu latach stając się dużym i solidnym przedsiębiorstwem znana w całym Manchesterze, a nawet eksportującym swoje produkty za granicę.

W tym czasie Royce zaczął poszukiwać możliwości rozszerzenia działalności swojej firmy. Jedną z rozpatrywanych dziedzin była rodząca się wówczas motoryzacja. W celach poznawczych w 1901 roku kupił trójkołowy motocykl De Dion-Bouton, w następnym roku nabył zaś francuski samochód Decauville. Pojazd ten rozebrał całkowicie, a następnie przebudował go tak, że powstał zupełnie nowy wóz – szybszy, elegantszy i dużo silniejszy. Na podstawie zdobytych doświadczeń wykonał następnie dwa prototypy pojazdu własnej konstrukcji. Jeden z tych samochodów został zademonstrowany Charlesowi Rollsowi, który miał w owym czasie przedstawicielstwo kilku marek francuskich, w tym Decauville. Rolls, osoba bez wątpienia znająca się na rzeczy, wprost zachwycił się wozem Royce. Na początku zaproponował mu pomoc w sprzedaży jego samochodów, a po kilku miesiącach spółkę zajmującą się produkcją samochodów najwyższej klasy. Pierwszy samochód pod marką Rolls-Royce ukazał się na rynku w grudniu 1904 roku.

W 1910 roku zginał Charles Rolls, niedługo potem Henry Royce zaczął poważnie chorować na serce i wycofał się z zarządzania firmą. Po kilku latach powrócił jednak, aby skonstruować silnik lotniczy, który został uznany za najlepszą tego rodzaju konstrukcję w swoim czasie. Henry Royce zmarł w 1933 roku, w swojej posiadłości w West Wittering w hrabstwie Essex. Przeżył 70 lat.

 

 

Historia firmy Rolls-Royce

            W 1904 roku panowie Charles Rolls i Henry Royce założyli spółkę, która pod nazwą „Rolls-Royce Limited” produkowała samochody oraz silniki spalinowe do różnych celów. Podstawową dewizą firmy było produkowanie pojazdów perfekcyjnych pod względem technicznym. W pierwszych latach funkcjonowania ograniczano się głównie do produkcji kompletnych jeżdżących podwozi, na które nabywca mógł zamontować karoserię wykonaną według własnego życzenia, w jednej z wielu firm powozowo – karoseryjnych funkcjonujących na początku wieku i później w latach 20. i 30. Dopiero w latach 40. zaczęto odchodzić definitywnie od tej formy produkcji na rzecz wytwarzania kompletnych samochodów w jednej firmie.

W czasie I wojny światowej Rolls-Royce wytwarzał również wojskowe samochody opancerzone, a w czasie II wojny światowej silniki spalinowe dla potrzeb militarnych (najliczniej wykorzystywane w czołgach i samolotach produkcji brytyjskiej). Co ciekawe wojskowe pancerki, zbudowane w czasie I wojny światowej, przetrwały w trudnej służbie wojskowej w armii brytyjskiej ponad 25 lat i były używane jeszcze podczas II wojny światowej.

Po zakończeniu wojny, w 1946 roku, wznowiono produkcję cywilną, wchodząc od razu (modelem Silver Wraight) na pozycję lidera w grupie aut najbardziej ekskluzywnych. W 50. i 60. rozwijano firmę – wprowadzano nowe modele, zwiększano wielkość produkcji. W tym okresie Rolls-Royce stał się bardziej dostępny, przy czym słowo „dostępny” powinno być rozumiane w specyficzny sposób – dla ludzi bardzo zamożnych. Nowa polityka sprzedaży i kreowania wizerunku marki była związana ze zmieniającym się światem i nadciągającą erą wszechobecnej demokracji i masowo wzrastającej konsumpcji. Nie przeszkadzało to jednak w zachowaniu przez firmę wizerunku wozów numer „1”. Samochody Rolls-Royce przed długi czas postrzegane był jako zjawisko społeczne, dzieło sztuki, niezależny idealistyczny twór. Nie próbowano nawet przykładać do nich miary motoryzacyjnej, czy marketingowych – Rolls-Royce był tworem samym w sobie, najlepszym technicznie i najbardziej ekskluzywnym w formie, jaką mogły stworzyć ludzkie ręce. To było polityką firmy. Pewne zmiany tej polityki pojawiły się na przełomie XX i XXI wieku.

W 1973 roku firma Rolls-Royce stała się własnością brytyjskiego koncernu Vickers. W tym też roku nastąpił podział firmy na Rolls-Royce plc, zajmującą się produkcją przede wszystkim silników lotniczych i Rolls-Royce Motor Cars, która zajmuje się produkcją samochodów najwyższej klasy.

Firma Rolls-Royce rozpoczęła produkcję samochodów w swojej fabryce w Anglii, na początku w Manchesterze (1904 – 1908), następnie w Derby (1908 – 1945), potem w Crewe (1946 – 1959) i w Londynie. W 1921 roku otwarto również fabrykę w USA, w Springfield w stanie Massachusetts, którą zamknięto po 10 latach. W 1931 roku Rolls-Royce kupił firmę Bentley. Od tego czasu modele obu marek były często do siebie bardzo podobne, a niekiedy wręcz bliźniacze.

W 1998 roku została sprzedana niemieckiemu Volkswagen Group, a w 2003 roku przeszła pod zarząd BMW.

Od 105 lat marka Rolls-Royce jest synonimem ekskluzywnego samochodu dla najbogatszych oraz perfekcyjnej techniki w produkcji silników.

 

 

 

Rolls-Royce 10 hp

Był to pierwszy w historii samochód zbudowany przez spółkę Rolls-Royce. Produkcja ruszyła pod koniec 1904 roku. Pojazd był podobny do samochodu skonstruowanego przez Henrego Royce i sprzedawanego w 1903 roku pod marka „Royce”.

            Samochód Rolls-Royce 10 hp wyposażony był w dwucylindrowy, chłodzony wodą, silnik o pojemności skokowej 1800 cm³ (zwiększonej następnie do 1995 cm³) o rozrządzie górno-dolnym. Moc maksymalna wynosiła 12 KM przy 1000 obr./min., co pozwało na osiągnięcie prędkości maksymalnej ok. 63 km/h. Napęd przenoszony był przez trzybiegową skrzynię biegów. Zawieszenie, z przodu i z tyłu, stanowiły półeliptyczne resory piórowe. Był to niewielki pojazd o rozstawie osi zaledwie 1905 mm i rozstawie kół 1219 mm. Cały samochód miał długość 3175 mm i szerokość 1400 mm. Poszczególne egzemplarze różniły się od siebie wyglądem, gdyż większość produkcji sprzedana została jako kompletne, jeżdżące podwozia do indywidualnej zabudowy karoserii. Ta forma sprzedaży była bardzo rozpowszechniona w Europie do końca lat 30. Warto pamiętać, że funkcjonowało wtedy wiele firmy powozowych, które oferowały karoserię przygotowywane na życzenie danego klienta.

Planowano wyprodukować 20 sztuk modelu 10 hp, ale w latach 1904 – 1906 ogółem zbudowano tylko 16 egzemplarzy. Samochód był trwały, solidny i niezawodny, ale nie przystawał do wizji i planów Rollsa i Royce, którzy chcieli budować samochody duże, silne, szybkie i ekskluzywne.

            Do dziś zachowały się cztery egzemplarze modelu 10 hp. Najstarszy, z roku 1904, z numerem podwozia 20154, został w grudniu 2007 roku sprzedany do prywatnej kolekcji za ok. 5,5 miliona dolarów. Kolejny, z numerem podwozia 20159, jest także w prywatnej kolekcji. Rolls-Royce 10 hp z roku 1905, z numerem podwozia 20162, jest w posiadaniu brytyjskiego Science Museum i przeważnie eksponowany jest w Manchesterze. Egzemplarz z roku 1907, z podwoziem numer 20165, należy do firmy Bentley Motors.

 

 

Rolls-Royce 15 hp

            Kolejnym samochodem produkowanym przez spółkę Rolls-Royce był model 15 hp. Pojazd wyposażony był w trzycylindrowy, chłodzony wodą, silnik o pojemności skokowej 3000 cm³ o rozrządzie górno-dolnym. Moc maksymalna wynosiła 15 KM przy 1000 obr./min., co pozwało na osiągnięcie prędkości maksymalnej ok. 63 km/h. Napęd przenoszony był przez trzybiegową skrzynię biegów. Zawieszenie, z przodu i z tyłu, stanowiły półeliptyczne resory piórowe. Rozstaw osi wynosił 2616 mm. Rolls-Royce 15 hp był nieco większy od modelu 10 hp, ale były to w sumie auta tej samej klasy.

            Model 15 hp wytwarzany był tylko w roku 1905 i sprzedawany przeważnie jako kompletne, jeżdżące podwozia do indywidualnej zabudowy karoserii. Ogółem zbudowano zaledwie 6 sztuk, a do dziś zachował się jeden egzemplarz.

 

 

Rolls-Royce V8

            Ciekawym doświadczeniem produkcyjnym firmy Rolls-Royce był model V8, którego 3 egzemplarze zbudowano 1905 roku (do naszych czasów nie zachował się ani jeden). Mimo jasno wyznaczonych celów – produkcji samochodów szybkich, mocnych, niezawodnych i ekskluzywnych – firma nie lekceważyła poszukiwań możliwości zbytu w innych sektorach rynku, choć nie robiła tego ze zbyt wielkim przekonaniem i determinacją. Właśnie efektem takich poszukiwań był model V8, który miał stać się samochodem miejskim, według standardów obowiązujących w owych czasach w Wielkiej Brytanii.

            Do tego pojazdu Henry Royce opracował zupełnie nowy silnik – ośmiocylindrowy w układzie V z rozrządem dolnozaworowym, o pojemności skokowej 3535 cm³. Na podwoziach zamontowano modne w owym czasie karoserie typu Landaulet. Sprzedano tylko jeden egzemplarz tego pojazdu.

 

 

 

Rolls-Royce 20 hp

            Kolejnym samochodem z początku produkcji spółki Rolls-Royce był model 20 hp, po raz pierwszy zaprezentowany podczas Salonu Motoryzacyjnego w Paryżu w 1904 roku, razem z modelami 10 hp i 15 hp oraz silnikiem do modelu 30 hp.

Pojazd wyposażony był w czterocylindrowy, chłodzony wodą, silnik o pojemności skokowej 4118 cm³ o rozrządzie górno-dolnym. Moc maksymalna wynosiła 20 KM przy 1000 obr./min. Początkowo montowano w nim trzybiegowa skrzynię biegów, w późniejszych egzemplarzach zastąpiono ją jednak czterobiegową, z ostatnim przełożeniem będącym nadbiegiem. Zawieszenia, tak samo jak w modelach 10 hp i 15 hp, stanowiły półeliptyczne resory piórowe.

W roku 1905 dwa Rolls-Royce 20 hp wystartowały w legendarnym wyścigu Tourist Trophy na wyspie Man. Jeden prowadził sam Rolls, a drugim jechał Percy Northey. Rolls nie dotarł do mety z powodu awarii skrzyni biegów, Northey zajął drugie miejsce w wyścigu.

            Pierwsze wyprodukowane egzemplarze modelu 20 hp miały podwozia od długości 2896 mm oraz rozstaw kół 1422 mm. W wersjach przygotowywanych do wyścigów skrócono podwozie do 2692 mm, a rozstaw kół zmniejszono do 1321 mm. Głównym powodem tych modyfikacji było dążenie do zmniejszenia wagi pojazdu, co miało bezpośredni wpływ na osiągi. Te zabiegi spowodowały stworzenie dwóch odmian modelu 20 hp – „lekkie” i „ciężkiej”. Prędkości maksymalna „lekkiego” 20 hp wynosiła ok. 84 km/h, zaś „ciężkiego” była o ok. 8 km/h mniejsza.

Również i w model 20 hp firma Rolls-Royce nie kusiła się o budowę karoserii, oferując klientom kompletne, jeżdżące podwozia do indywidualnego skarosowania. W latach 1905 – 1906 wyprodukowano ogółem 40 sztuk modelu 20 hp, do dziś zachowały się trzy, o numerach podwozi: 26350, 40509, 40520.

 

 

Rolls-Royce 30 hp

            Był największym samochodem z początków produkcji Rolls-Royce, który stał się zarazem prekursorem nowej klasy aut tej marki. Jego następcą był legendarny model 40/50 hp, znany bardziej jako Silver Ghost.

            Produkowany w latach 1905 – 1906 model 30 hp wyposażony był w sześciocylindrowy, chłodzony wodą, silnik o pojemności skokowej 6000 cm³ o rozrządzie górno-dolnym. Moc maksymalna wynosiła 30 KM przy 1000 obr./min. Początkowo montowano w nim trzybiegowa skrzynię biegów, w późniejszych egzemplarzach zastąpiono ją jednak czterobiegową, z ostatnim przełożeniem będącym nadbiegiem. Prędkość maksymalna 30 hp wynosiła ok. 89 km/h. Zawieszenia, tak samo jak w mniejszych modelach, stanowiły półeliptyczne resory piórowe.

            Model 30 hp wytwarzany był w dwóch wersjach: „krótkiej”, z podwoziem o długości 2845 mm i „długiej”, z podwoziem o długości 2997 mm. W obu wersjach rozstaw kół wynosił 1422 mm. Według przyjętej na początku polityki, oferowano klientom przeważnie kompletne, jeżdżące podwozia do indywidualnego skarosowania.

Ogółem wyprodukowano 37 egzemplarzy modelu 30 hp. Z czego do dziś zachował się jeden, z podwoziem numer 26355.

 

 

Rolls-Royce 40/50 hp Silver Ghost

            To wyjątkowy samochód w historii firmy Rolls-Royce. Po trzech pierwszych latach funkcjonowania Spółki, kiedy produkowano auta solidne, ale raczej średniej klasy (10 hp, 15 hp, 20 hp) zrobiono duży skok wyżej, do grupy aut najbardziej ekskluzywnych. Silver Ghost był początkiem nowego rozdziału w historii Rolls-Royce, rozdziału, który do dziś jest otwarty. Model ten, po raz pierwszy zaprezentowany w 1906 roku na Międzynarodowym Salonie Samochodowym w Londynie, z miejsca wzbudził ogromne zainteresowanie – był niezawodny, wykonany nadzwyczaj solidnie i bardzo luksusowy. Był dokładnie tym, czego oczekiwali ci, których stać było na zakup najdroższego samochodu na świecie. A jak się w kolejnych latach okazało, osób tych było niemało. W ciągu 19 lat wyprodukowano i sprzedano 7874 egzemplarzy Rolls-Royce 40/50 hp Silver Ghost, z tego 1701 pojazdów zostało zbudowanych w amerykańskiej fabryce w Springfiled.

Oficjalnym, fabrycznym oznaczeniem tego modelu było: 40/50 hp. Nazwa Silver Ghost przypisana była tylko do jednego konkretnego egzemplarza (12 z rzędu wyprodukowanego, o numerze podwozia 60551), który posiadał karoserię w srebrnym kolorze. Nazwa spodobała się jednak prasie, która szybko spopularyzowała ją w odniesieniu do wszystkich samochodów modelu 40/50 hp i... tak już zostało. Ten konkretny egzemplarz jest obecnie w posiadaniu firmy Bentley Motors.

Najlepszą reklamą dla samochodów Rolls-Royce 40/50 hp Silver Ghost byli ich użytkownicy – najwięksi na świecie władcy, politycy, finansiści, aktorzy. Każdy chciał mieć taki samochód, aby móc stać się członkiem elity, której wspólnym mianownikiem było posiadanie samochodu Rolls-Royce. Mimo dość konkretnego określenia odbiorców, nie zapominano jednak o reklamie poprzez sport, duch Chrlesa Rollsa nie pozwalał chyba o tym zapomnieć. Silver Ghost, z sukcesami, brał udział w wielu wyścigach i rajdach samochodowych. 

            Produkowany w latach 1907 – 1926 Rolls-Royce Silver Ghost był również cichym obserwatorem historii świata. Służył najważniejszym władcą i politykom, których decyzje zmieniły historię na wiele dziesięcioleci, czego najlepszym przykładem jest egzemplarz cara Mikołaja II (nawiasem mówiąc używającego również tytułu Króla Polski), który został następnie przejęty przez Lenina. Kiedy wybuchła I wojna światowa Rolls-Royce 40/50 hp „poszedł” na front – na podwoziu tego modelu budowano samochody pancerne, tak solidne, że jeszcze po 25 latach ciągle były w użytku, w pierwszych latach II wojny światowej.

            Pierwsze cztery egzemplarze Rolls-Royce 40/50 hp zbudowano w 1906 roku, w celu prezentacji podczas Salonu Samochodowego w Londynie. Produkcja seryjna tego modelu ruszyła w roku następnym. W ciągu 19 lat wytwarzania samochód był wiele razy modyfikowany. Pierwsze egzemplarze miały sześciocylindrowy, dolnozaworowy silnik o pojemności skokowej 7036 cm³ (od 1910 – 7428 cm³). W późniejszych modelach, dla zapewnienia bezawaryjnej pracy, montowano po 2 świece do każdego cylindra. Maksymalna moc silnika wzrastała od 48 KM przy 1250 obr./min., w pojazdach z początku produkcji, do 80 KM przy 2250 obr./min., w ostatnich wyprodukowanych autach tego modelu. Napęd przenoszony był przez trzybiegową skrzynię biegów (od 1913 roku – czterobiegową). Zawieszenia stanowiły sztywne osie z resorami piórowymi. Pierwsze pojazdy miały hamulce tylko na osi tylnej (włączane ręczną dźwignią) oraz dodatkowy hamulec na wał napędowy (uruchamiany pedałem nożnym). Od 1913 roku zastąpiono dźwignie hamulca głównego klasycznym pedałem. Dopiero w 1923 roku wprowadzono hamulec na wszystkie koła. Pierwsze egzemplarze posiadały oświetlenie acetylenowe lub olejowe, od 1914 roku (opcjonalnie) oferowane były z oświetleniem elektrycznym, które standardem stało się w 1919 roku.

            W 1925 roku firma Rolls-Royce wprowadziła na rynek nowy model samochodu – Phantom, w rok później zakończono produkcję 40/50 hp Silver Ghost. Do dziś zachowało się dużo egzemplarzy Silver Ghost, które można podziwiać w muzeach i na zlotach pojazdów zabytkowych na całym świecie.

 

 

Rolls-Royce Twenty (20 hp)

            Równolegle z ekskluzywnymi modelami 40/50 hp Silver Ghost i Phantom I, w latach 1922 – 1929, Rolls-Royce produkował również mniejszy model Twenty (20 hp), który miał sześciocylindrowy, rzędowy, górnozaworowy silnik o pojemności skokowej 3127 cm³; początkowo trzybiegową skrzynię biegów zastąpioną po pewnym czasie czterobiegową, z której napęd przenoszony był na tylną oś. Zawieszenia były klasyczne – sztywne osie i resory piórowe. Samochód z lekką karoserią mógł osiągać prędkość maksymalną ok. 95 km/h.

Kompletne podwozie tego modelu kosztowało 1100 funtów, cena gotowego samochodu, w zależności od rodzaju karoserii, jaką zażyczył sobie klient, wahała się od 1500 do 2000 funtów. Było to auto klasy średniej, przystosowane do lekkich karoserii, lecz wielu nabywców montowało do niego ciężkie nadwozia typu limuzyna.

 

 

Rolls-Royce Phantom I

            W 1925 roku w ofercie firmy pojawił się nowy samochód, który w swojej klasie miał zastąpić legendarnego już wówczas Silver Ghost. Poprzednik ustawił poprzeczkę bardzo wysoko i nowy model – Phantom I – miał przed sobą trudne zadanie.

            Rolls-Royce Phantom I miał sześciocylindrowy, rzędowy, górnozaworowy silnik o pojemności skokowej 7668 cm³ i mocy 96 KM, który pozwalał majestatycznej limuzynie na osiągnięcie prędkości maksymalnej ok. 140 km/h. Dane techniczne nigdy nie były tym, czym firma starała się szczycić. Ekskluzywny Rolls-Royce oceniany był jako całość i bardzo unikano „rozkładania” go na pojedyncze wartości poszczególnych parametrów. Rolls-Royce to Rolls-Royce i w złym tonie było zaglądanie mu pod maskę lub publiczne dopytywanie się o moment obrotowy, przełożenia w skrzyni biegów, prędkość maksymalną, czy spalanie benzyny.

            Model Phantom I produkowany był w latach 1925 – 1931 w Wielkiej Brytanii i w USA (w Springfield). Wozy zbudowane w Anglii i Ameryce różniły się rozstawem osi i skrzynią biegów (w obu przypadkach manualna), w Wielkiej Brytanii montowano czterobiegową, a w USA trzybiegową. Ogółem wyprodukowano 3512 egzemplarzy Rolls-Royce Phantom I, z czego 2269 w fabryce w Anglii i 1243 w USA.

 

 

Rolls-Royce 20/25

            Mimo stabilnej pozycji w klasie wozów ekskluzywnych firma nie rezygnowała jednak z produkcji samochodów niższej rangi. Po zakończeniu produkcji modelu Twenty (20 hp) mniej zamożnym klientom zaoferowano model 20/25, który wytwarzany był w latach 1929 – 1936. Samochód ten miał silnik podobny do swojego poprzednika – sześciocylindrowy, górnozaworowy o pojemności skokowej 3699 cm³, zasilany poprzez jeden gaźnik – oraz czterobiegową skrzynię biegów. Zawieszenia były klasyczne – sztywne osie i resory piórowe, hamulce na wszystkie koła ze wspomaganiem. Stosunkowo duży silnik pozwalał na osiągnięcie sporej prędkości maksymalnej – ok. 120 km/h. Podobnie jak w przypadku poprzednika (Twenty 20 hp), było to auto klasy średniej, przystosowane do lekkich karoserii, lecz wielu nabywców montowało do niego ciężkie nadwozia typu limuzyna.  

 

 

Rolls-Royce Phantom II

            W 1929 roku firma wypuściła na rynek nowy model – Phantom II, który był nieco zmodyfikowaną wersją swojego poprzednika, zmiany nie były jednak rewolucyjne. Ten sam silnik i czterobiegowa skrzynia biegów, która zyskała synchronizację 3 i 4 przełożenia (w 1932 roku) i 2 (w 1935 roku). Hamulce na wszystkie koła, ze wspomaganiem.

            W latach 1929 – 1936 wyprodukowano ogółem 1402 sztuk Phantom II, w tym 278 Phantom II Continental.

 

 

Rolls-Royce 25/30

            W latach 1936 – 1938 rozpoczęto produkcję modelu 25/30, który stał się następcą 20/25. Nowy model wyposażono w duży silnik, co było wynikiem obserwacji częstego montowania zbyt dużych karoserii do tej klasy aut. W tym przypadku silnik był już przygotowany na duże wyzwania. Sześciocylindrowy, rzędowy, górnozaworowy silnik o pojemności skokowej 4257 cm³, stopniu sprężania 6, osiągający moc ok. 85 KM, zasilany był za pośrednictwem jednego gaźnika Stromberg. Napęd przenoszony był przez manualną czterobiegową skrzynię biegów z zsynchronizowanym 3 i 4 biegiem. Zawieszenia były klasyczne – sztywne osie i resory piórowe, hamulce na wszystkie koła ze wspomaganiem. W zakładach Rolls-Royce produkowano tylko kompletne podwozia 25/30, nadwozia były wytwarzane przez inne firmy karoseryjne, wybierane przez nabywców. Ogółem zbudowano 1201 sztuk modelu 25/30. 

 

 

Rolls-Royce Phantom III

            W 1936 roku wprowadzono na rynek kolejną wersję Phantoma, tym razem z numerem III. Nowy model znacznie różnił się od poprzedników, miał dwunastocylindrowy w układzie V, górnozaworowy silnik o pojemności skokowej 7340 cm³. Czterobiegową skrzynię biegów, z synchronizowanymi 2, 3 i 4. Kolejną różnicą było zastosowanie niezależnego zawieszenia przedniej osi. Aby ten ogromny samochód można było skutecznie zatrzymać zastosowano w nim hamulce na wszystkie koła i wspomagające servo robione na licencji Hispano-Suiza. Rozstaw osi wynosił 3607 mm, a na 18-calowe koła montowano szerokie opony 7.00.

            Był to bez wątpienia najbardziej imponujący samochód Rolls-Royce produkowany przed II wojną światową. W latach 1936 – 1939 zbudowano ogółem 727 podwozi Phantom III.

 

 

Rolls-Royce Wraith

            W latach 1938 – 1939 oferowano klientom model Wraith, który był następcą 25/30. Założenia były podobne, jak przy poprzednikach tej samej klasy. Wraith miał rzędowy, sześciocylindrowy, górnozaworowy silnik o pojemności skokowej 4257 cm³, który był nieco zmodyfikowaną wersją jednostki napędowej 25/30. Napęd przenoszony był przez czterobiegową skrzynię biegów z zsynchronizowanymi przełożeniami 2, 3 i 4. Tak jak poprzednio auto opuszczało fabrykę jako kompletne, jeżdżące podwozie (z rozstawem osi 3450 mm). Przy zastosowaniu niezbyt ciężkiej karoserii Wraith mógł osiągnąć prędkość maksymalną ok. 135 km/h i przyspieszać 0-100 km w ok. 20 sekund. Na owe czasy był to rezultat bardzo dobry, pamiętając, że gotowe do drogi auto ważyło ok. 1900 kg. W grupie aut Rolls-Royce lepsze osiągi oferował jednak Phantom III, ale to był samochód wyższej klasy.

            W okresie produkcji zbudowano 492 podwozia Wraith. Był to ostatni model samochodu Rolls-Royce wprowadzony na rynek przed II wojną światową.

W następnych 7 latach firma przestawiła się na produkcję silników spalinowych do celów militarnych, głównie do czołgów i samolotów (modele silników: Merlin i Meteor).

 

 

Rolls-Royce Silver Wraith

            Był to pierwszy model samochodu Rolls-Royce, jaki po zakończeniu II wojny światowej opuścił bramy fabryki. Produkcje wznowiono w 1946 roku. Pierwsze egzemplarze miały podwozia zbliżone do przedwojennych Wraith, jednak z nieco mniejszym rozstawem osi 3226 mm. W kolejnych latach wprowadzono też odmiany o różnych rozstawach osi. Zawieszenie przednie było niezależne, ze sprężynami śrubowymi; tylne z resorami piórowymi. Również sześciocylindrowy silnik Silver Wraith bazował na przedwojennym wzorcu, choć po wojnie zastosowano w nim rozrząd górno-dolny; w pierwszych modelach miał pojemność skokową 4257 cm³, która w roku 1951 wzrosła do 4566 cm³, a w 1954 do 4887 cm³. Standardowo oferowano manualną czterobiegową skrzynię biegów, ale od 1952 roku opcjonalnie można było zamówić automatyczną (General Motors).

            Produkcję modelu Silver Wraight zakończono w 1959 roku. Ogółem (wszystkich odmian silnikowych i podwoziowych) wyprodukowano 1883 pojazdy.

 

 

Rolls-Royce Silver Dawn

            W latach 1949 – 1955 kolejnym modelem Rolls-Royce był Silver Dawn. Co ciekawe był to pierwszy samochód oferowany z fabryczną karoserią, choć jeszcze sprzedawano sporo kompletnych podwozi do skarosowania według indywidualnego życzenia klienta. Po II wojnie światowej firmy samochodowe w Europie zaczęły odchodzić od (popularnej w latach 20. i 30.) sprzedaży samych podwozi na rzecz sprzedaży kompletnych samochodów.

Model Silver Dawn rozpatrywano głównie jako „towar eksportowy”, dlatego większość egzemplarzy miała kierownice po lewej stronie. Do napędu tego samochodu wykorzystywano tych samych silników, co w Silver Wraight – 4,3 l do 1951 roku, a następnie 4,6 l, które były zasilane za pośrednictwem pojedynczego gaźnika Stromberg, w 1952 roku zastąpionego Zenitem. Niezależne zawieszenia z przodu posiadały sprężyny śrubowe, a z tyłu resory piórowe.

            W 1954 roku, w testach przeprowadzonych przez magazyn „The Motor”, Rolls-Royce Silver Dawn z fabryczną karoserią, z automatyczną skrzynią biegów, osiągną prędkość maksymalną 151 km/h i przyspieszenie 0-100 km 15,5 sekundy. W czasie testów odnotowano spalanie na poziomie 18 l na 100 km.

 

 

Rolls-Royce Phantom IV

            W 1949 Rolls-Royce zaprezentował kolejny samochód o demonicznie brzmiącej nazwie – Phantom, tym razem już IV. Był to najbardziej ekskluzywny samochód, jaki kiedykolwiek ukazał się pod tą marką. Pojazd napędzał, niespotykany dotąd w pojazdach tej marki, rzędowy ośmiocylindrowy silnik 5,7 l. Rozstaw osi wynosił 3683 mm. W ciągu 7 lat zbudowano zaledwie 18 egzemplarzy tego modelu. Wszystkie wozy stały się własnością znanych władców lub ich rodzin, kupili je:

• 4AF2 (w 1950 roku) księżna Elżbieta (Anglia),
• 4AF4 (w 1950 roku) samochód testowy Rolls-Royce,
• 4AF6 (w 1951 roku) Mohamed Reza Pahlavi (Iran), kupił 2 sztuki
• 4CS6 (w 1957 roku) Mohammad Reza Pahlavi,
• 4AF8 (w 1951 roku) Abdullah III Al-Salim Al-Sabah (ermir Kuwejtu) kupił 3 egzemplarze
• 4CS2 (w 1955 roku) Abdullah III Al-Salim Al-Sabah,
• 4CS4 (w 1956 roku) Abdullah III Al-Salim Al-Sabah,
• 4AF10 (w 1951 roku) książę Gloucester, Henry (członek brytyjskiej rodziny królewskiej),
• 4AF12 (w 1952 roku) księżna Kentu, Marina (należąca do brytyjskiej rodziny królewskiej),
• 4AF14 (w 1952 roku) trzy kolejne egzemplarze kupił gen. Franco (Hiszpania),
• 4AF16 (w 1952 roku) gen. Franco,
• 4AF18 (w 1952 roku) gen. Franco,
• 4AF20 (w 1952 roku) sułtan Aga Khan III,
• 4AF22 (w 1952 roku) książę Talal (Arabia Saudyjska),
• 4BP1 (w 1953 roku) król Faisal II (Irak),
• 4BP3 (w 1953 roku) książę Abd al-Ilah (Irak),
• 4BP5 (w 1954 roku) królowa Elżbieta II (Anglia),
• 4BP7 (w 1954 roku) księżna Małgorzata (młodsza siostra królowej Elżbiety II).

 

 

Rolls-Royce Silver Cloud

            W kwietniu 1955 roku wprowadzono do oferty model Silver Cloud, który stał się jednym z najpopularniejszych wozów tej firmy w powojennej historii. Produkcja trwała do marca 1966 roku. W tym czasie na rynek trafiło ponad 7800 egzemplarzy modelu Silver Cloud, w trzech odmianach oznaczanych rzymskimi cyframi I, II i III. Wyprodukowano:

Silver Cloud I ogółem: 2444 sztuki (w tym wersji podstawowej – 2238, wersji z długim podwoziem i większym rozstawem osi – 85, wersji specjalnych – 121).

Silver Cloud II ogółem: 2782 sztuki (w tym wersji podstawowej – 2417, wersji z długim podwoziem i większym rozstawem osi – 258, wersji specjalnych – 107).

Silver Cloud III ogółem: 2578 sztuki (w tym wersji podstawowej – 2044, wersji z długim podwoziem i większym rozstawem osi – 206, wersji specjalnych – 328).

            Wersja pierwsza (I) produkowana była w latach 1955 – 1958. Posiadała sześciocylindrowy, dwu gaźnikowy, silnik 4,9 l osiągający moc maksymalną 155 KM przy 4000 obr./min, współpracujący z czterobiegową skrzynią automatyczną. Niezależne zawieszenie posiadało z przodu sprężyny śrubowe, a z tyłu resory piórowe. Hydrauliczne hamulce wspomagane były przez servo. Samochód w wersji podstawowej miał długość 5384 mm (rozstaw osi 3124 mm), szerokość 1899 mm, wysokość 1625 mm i ważył 1950 kg. W 1956 roku wprowadzono opcjonalnie wspomaganie układu kierowniczego i klimatyzację.

            Według testów wersji podstawowej, przeprowadzonych przez brytyjski magazyn „Motor”, Silver Cloud I miał prędkość maksymalną 165 km/h, przyspieszał 0-100 km w 13,8 sekundy, spalał średnio 19,5 l benzyny na 100 km. 

            Wersja druga (II) produkowana była w latach 1959 – 1962. Zmiany zewnętrzne w stosunku do poprzednika były niewielkie, zaś nowe zawitało pod maską, gdzie montowano nowy silnik – V8 o litrażu 6,2. Pociągnęło to za sobą wzrost wagi całego samochodu do ponad 2,1 tony, mimo tego poprawiły się parametry trakcyjne: prędkość maksymalna wzrosła do ok. 170 – 180 km/h, a czas przyspieszania 0-100 km spadł do 11,2 sekundy. Wzrosło jednak spalanie do 22 l / 100 km. Wspomaganie kierownicy weszło w standard, a opcjonalnie zaoferowano w tym modelu elektrycznie opuszczane szyby.

            Wersja trzecia (III) produkowana była w latach 1962 – 1966. Silnik pozostał ten sam, co w wersji poprzedniej. Karoseria zyskała dodatkowe 2 reflektory z przodu, co na pierwszy rzut oka odróżniało wersję III od poprzednich. Nieznacznie zmodyfikowano karoserię.

            Silver Cloud I oferowany był standardowo z czterodrzwiową karoserią typu saloon. Wersje II i III zyskały dodatkowo jeszcze fabryczne karoserie: dwudrzwiowy coupe i dwudrzwiowy kabriolet.

 

 

Rolls-Royce Phantom V

            W 1959 roku wprowadzono na rynek model Phantom V i jak poprzednio był to samochód skrajnie ekskluzywny. Pod maską tego auta zamontowano ośmiocylindrowy (w układzie V), dwu gaźnikowy silnik o pojemności skokowej 6230 cm³, znany z Silver Cloud II, współpracujący z czterobiegową skrzynią automatyczną (General Motors). Rozstaw osi wynosił 3683 mm. Podstawową karoserią, oferowaną przez wytwórcę, był majestatyczny czterodrzwiowy sedan. Produkcję tego modelu zakończono w 1968 roku, a przez 9 lat wytwarzania zbudowano ogółem 516 sztuk modelu Phantom V.

            To właśnie Rolls-Royce Phantom V został spektakularnie przemalowany przez Johna Lennona w kolorowe mazaje, co przez wielu postrzegane było jako bezczeszczenie angielskiej świętości. Z perspektywy widać, że ten bunt Lenona przeciwko konserwatywnej hipokryzji był chyba zarazem definitywnym początkiem końca czystej idei Rolls-Royce, jako zjawiska społecznego – samochodu dla wybranych, a początkiem nowego funkcjonowania na rynku jako bardzo drogiego produktu, po który każdy jednak może sięgnąć, zarówno prezydent, król, ale równie dobrze i bogaty hochsztapler, o nieciekawej reputacji.

 

 

Rolls-Royce Silver Shadow

            W połowie lat 60. wprowadzono na rynek model Silver Shadow. W pierwszej wersji (I) był on produkowany w latach 1965 – 1976, w drugiej (II) w latach 1977 – 1980. Rolls-Royce Silver Shadow był samochodem najliczniej produkowanym w historii tej marki, ogółem zbudowano ponad 38.000 sztuk modelu Silver Shadow (wszystkie odmiany i wersje pochodne).

            Silver Shadow oferowany był standardowo w wersji karoseryjnej: dwu i czterodrzwiowy saloon oraz 2 drzwiowy kabriolet oraz opcjonalnie w kilku jeszcze odmianach karoseryjnych i podwoziowych. W latach 1965 – 1969 do napędu tego samochodu wykorzystywano, znany już z poprzednich modeli, silnik V8 o litrażu 6230 cm³ i mocy maksymalnej 172 KM. W latach 1970 – 1980 zwiększono pojemność skokową silnika do 6750 cm³, co zaowocowało wzrostem mocy maksymalnej do 189 KM. W podwoziu i karoserii wprowadzono wiele ważnych zmian, np. wprowadzono hamulce tarczowe, zmodyfikowano zawieszenia i konstrukcję bryły karoserii.

            W 1977 roku wprowadzono kilka zmian, po których zmodyfikowana wersja otrzymała oznaczenie Silver Shadow II.

            W odniesieniu do tego modelu można spotkać się również z nazwami: Corniche, Silver Wraight II, Camargue, które były określeniami poszczególnych wersji wywodzących się z modelu Silver Shadow, ale po pewnym czasie stających się odrębnymi modelami w ofercie rynkowej.

 

 

Rolls-Royce Silver Phantom VI

            W 1968 roku zaprezentowano kolejny z najbardziej ekskluzywnych samochodów na świecie – Rolls-Royce Phantom VI. Produkcja tego pojazdu trwała do 1991 roku, w tym czasie zbudowano ogółem 374 wozy.

            Phantom VI napędzany był silnikiem V8 o pojemności skokowej 6230 cm³, znanym z modelu Silver Shadow, a od 1979 roku również silnikiem V8, ale o zwiększonej pojemności skokowej do 6750 cm³, z modelu Silver Spirit.

            Rolls-Royce Phanton II był przez długi czas głównym samochodem używanym przez królową Elżbietę II, monarchinię bardzo konserwatywną w poglądach i przywiązującą największą wagę do etykiety. To najlepiej świadczy o ekskluzywności tego samochodu.

 

 

Rolls-Royce Corniche

            Rolls-Royce Corniche były to wersje coupe i kabriolet model Silver Shadow, jednak z czasem Corniche odłączył się od swojego bazowego modelu i zaczął żyć własnym, rynkowym życiem. W latach 1971 – 1996 ukazało się cztery wersje modelu Corniche, oznaczane kolejnymi rzymskimi cyframi: I, II, III, IV.

            Wersja pierwsza (I) była produkowana w latach 1971 – 1987, jako kontynuacja modelu Silver Shadow coupe z 1965 roku, przy czym nazwa Corniche zaczęła być używana dopiero od 1971 roku. Corniche sprzedawany był również pod marką Bentley. Do napędu tego pojazdu użyto standardowego górnozaworowego silnika Rolls-Royce V8 o litrażu 6,75 l i stopniu sprężania 9, zasilanego początkowo za pośrednictwem dwóch gaźników SU (Skinners Union), a od 1975 roku jednego gaźnika Solex. W wersjach eksportowych gaźniki SU pozostały do roku 1980, kiedy to zostały zastąpione wtryskiem paliwa Bosch. Ważąca sporo ponad 2300 kg wersja z dwom gaźnikami SU osiągała prędkość maksymalną 203 km/h i przyspieszała od 0 do 100 km/h w 10 sekund.

Silnik współpracował z trzybiegową skrzynią automatyczną (General Motors). Niezależne zawieszenie wszystkich kół jako element resorujący posiadało sprężyny śrubowe. Standardem były hamulce tarczowe na wszystkich kołach, od 1972 roku opcjonalnie można było zamówić tarcze wentylowane. Początkowo rozstaw osi wynosił 3042 mm. W 1974 zwiększono go do 3048 mm, a w 1979 do 3061 mm. Model Corniche I oferowany był standardowo z dwoma rodzajami karoserii, jako dwudrzwiowe coupe i dwudrzwiowy kabriolet. Ogółem pierwszej wersji wyprodukowano 4347 sztuk, w tym 1108 coupe i 3239 kabrioletów.

            Wersja druga (II) była produkowana od 1986 roku. Zmiany w stosunku do poprzednika były niewielkie i raczej kosmetyczne, ograniczające się głównie do karoserii. Tak samo było w przypadku, wprowadzonej na rynek w 1989 roku, wersji trzeciej (III) modelu Corniche. Ogółem wersji drugiej wyprodukowano 1226 sztuk, a trzeciej – 452.

            Zmiany w wersji czwartej (IV), wprowadzonej na rynek w 1993 roku, również ograniczały się do kosmetyki karoserii. Dopiero w ostatnich 25 egzemplarzach tej wersji, oznaczanych też jako Corniche S, wprowadzono nową techniczną teść poprzez zamontowanie turbosprężarki. Ogółem w latach 1993 – 1996 wersji czwartej wyprodukowano 244 egzemplarze, w tym 25 Corniche S, zbudowanych w ostatnich dwóch latach produkcji tego modelu.

           

 

Rolls-Royce Camargue

            Wprowadzony na rynek w marcu 1975 roku model Camargue był ważnym punktem w historii firmy. Ten dwudrzwiowy coupe był pierwszym samochodem, w powojennej historii marki, zaprojektowanym poza firmą. Opracowaniem linii karoserii zajęła się w tym przypadku renomowana włoska firma stylistyczna Pininfarina.

            Podwozie Camarague, o rozstawie osi 3048 mm, nie odbiegało od ówczesnych standardów, równolegle produkowanych, samochodów Roll-Royce. Do napędu wykorzystano dobrze znany silnik V8 o litrażu 6,75 l, współpracujący z trzybiegową automatyczną skrzynią. Pierwszych 65 egzemplarzy Camargue wyposażonych było w dwa gaźniki SU, w pozostałych montowano jeden gaźnik Solex.

W czasie wytwarzania model ten był jednym z najdroższych samochodów produkowanych seryjnie na świecie, oferowany był w cenie 147.000 dolarów. Ogółem w latach 1975 – 1986 zbudowano 531 sztuk tego wozu.

 

 

Rolls-Royce Silver Spirit

            Wprowadzony na rynek w 1980 roku model Silver Spirit był pierwszym pojazdem nowej generacji w firmie Rolls-Royce, choć w dużym stopniu bazował konstrukcyjnie na swoich poprzednikach. Silver Spirit stał się podstawą dla kolejnych modeli tej marki: Silver Spur, Flying Spur, Silver Dawn, Touring Limousine i Park Ward. Produkcja modelu podstawowego i wersji pochodnych trwała do 1998 roku.

Podwozie Silver Spirit (oferowane również w wersji przedłużonej) nie odbiegało od ówczesnych standardów samochodów Roll-Royce. Do napędu wykorzystano dobrze znany silnik V8 o litrażu 6,75 l.

            W 1989 roku wprowadzono na rynek modele Silver Spirit II i Silver Spur II. Premiera miała miejsce na salonie samochodowym we Frankfurcie. Głównymi zmianami w stosunku do pierwszej wersji była modyfikacja zawieszeń, układu hamulcowego (wprowadzono ABS), wprowadzenie do standardu wtrysku paliwa oraz drobna kosmetyka karoserii. 

            W 1993 roku wprowadzono na rynek modele Silver Spirit III i Silver Spur III. Tu modyfikacjom poddany został silnik i jego osprzęt, acz nie były to zmiany rewolucyjne. Wprowadzono tez trochę kosmetyki w nadwoziu. 

            W latach 1994 – 1995 w ofercie firmy pojawił się model Flying Spur, który był standardowym Silver Spur III tylko wyposażonym dodatkowo w turbosprężarkę.

            W 1994 roku w Ameryce, a rok później w Europie, wprowadzono nowy model Silver Dawn, używający również nazwy Park Ward. Od 1997 roku standardem stała się wersja o większym rozstawie osi 3162 mm. Wersja przedłużona zaś zyskała rozstaw osi 3771 mm.

            Wielkość produkcji modeli Silver Spirit i Silver Spur oraz wersji pochodnych wynosiła:

W latach 1980 – 1989 Silver Spirit: 8129 sztuk.

W latach 1980 – 1989 Silver Spur: 6238 sztuk, w tym w 1985 roku Silver Spur Centenary: 26 sztuk.

W latach 1982 – 1988 Silver Spur Limousines: 101 sztuk.

W latach 1989 – 1993 Silver Spirit II: 1152 sztuki.

W latach 1989 – 1993 Silver Spur II: 1658 sztuk.

W latach 1993 – 1994 Silver Spirit III: 211 sztuk.

W latach 1993 – 1994 Silver Spur III: 430 sztuk.

W latach 1994 – 1995 Flying Spur: 134 sztuki.

W roku 1995 Silver Spirit: 122 sztuki.

W latach 1994 – 1998 Silver Dawn: 237 sztuk.

W latach 1995 – 1998 Silver Spur: 507 sztuk.

W latach 1995 – 1998 Park Ward: 44 sztuki.

            Rolls-Royce Silver Spirit i wersje pochodne były ostatnimi pojazdami produkowanymi pod brytyjskim zarządem. W 1998 roku firma stała się własnością Volkswagen Group, co zapoczątkowało nowy rozdział w historii firmy i marki.

 

 

Rolls-Royce Silver Seraph

            W marcu 1998 roku na Salonie Samochodowym w Genewie zaprezentowano nowy model Silver Seraph. Mimo niemieckiego zarządu pojazd był produkowany w Anglii. Ze względu na ręczny montaż i bardzo luksusowe wykończenie, wóz ten oferowany był w cenie 220.000 dolarów.

Do napędu Silver Seraph użyto silnika V12 o pojemności skokowej 5379 cm³, stopniu sprężania 10 i mocy maksymalnej 326 KM przy 5000 obr./min. Ta jednostka napędowa zapewniała przyspieszenie 0-100 km/h w 7 sekund i pozwalał na osiągniecie prędkości maksymalnej 230 km/h. Napęd przenoszony był przez pięciobiegową skrzynię automatyczną. Warto zdać sobie sprawę, że od czasu Phantoma III (produkowanego pod koniec lat 30.) był to pierwszy powrót do silnika V12 w autach tej marki.

            Model Silver Seraph oferowany był standardowo z luksusową, czterodrzwiową karoserią typu saloon. Do zakończenia produkcji w 2002 roku zbudowano 1570 sztuk tego samochodu.

 

 

Rolls-Royce Corniche V

W styczniu 2000 roku pojawił się w ofercie firmy luksusowy kabriolet Corniche V. Pojazd nawiązywał do stylu i nazwy swoich poprzedników, ale przerastający ich ceną, która wynosiła 360.000 dolarów. Na tak wysoką cenę wpływał proces produkcji (wozy były montowane ręcznie) oraz jakość wykończenia – ekstremalnie luksusowa.

W podwozie, o standardowym dla tej marki rozstawie osi 3048 mm, montowano znany z modeli poprzednich silnik V8 o litrażu 6,75 l, jednak za sprawą kilku modyfikacji, m.in. zastosowania nowego układu wtryskowego i turbosprężarki, moc maksymalna wzrosła w nim do 330 KM przy 4000 obr./min., a co za tym poszło poprawiły się osiągi: prędkość maksymalna 217 km/h, przyspieszenie 0-100 km/h w 8,5 sekundy. Przy wadze blisko 3 ton to imponujące wartości. Pojazd ten był oferowany do 2002 roku, w tym czasie sprzedano 374 egzemplarze.

 

 

Rolls-Royce Park Ward

            W latach 2000 – 2002 w ofercie pojawił się również model Park Ward z czterodrzwiową karoserią typu saloon. Do napędu tego użyto identycznego silnika jak w modelu Silver Seraph.

 

 

Rolls-Royce Phantom

            W 2003 roku firma Rolls-Royce przeszła pod zarząd niemieckiego BMW. W tym samym roku rozpoczęto też produkcję najnowszego modelu tej marki o dobrze znanej nazwie Phantom. Jak jego demoniczni poprzednicy, pojazd jest ekstremalnie luksusowy. Oprócz ekskluzywnej formy, reprezentowanej głównie przez karoserię, nowy Phantom oferował również niezwykle ciekawą treść techniczną. Do napędu tego samochodu użyto 48-zaworowego silnika V12 (produkowanego przez BMW) o pojemności skokowej 6749 cm³ i mocy maksymalnej 459 KM przy 5350 obr./min. Silnik i jego osprzęt był sterowany elektronicznie. Ta jednostka napędowa pozwalała nowemu Phantomowi na przyspieszanie 0-100 km/h w 5,7 sekundy i zapewniała prędkość maksymalną 240 km/h. Napęd przenoszony był przez sześciobiegową skrzynię automatyczną. Nowe realia i nowa polityka marketingowa sprawiły, że informacja o samochodach jest pełna, więc w materiałach producent można doszukać się danych o spalaniu tego pojazdu, które średnio wynosi 16 l na 100 km.

Karoseria była w większości aluminiowa. Końcowy etap wykończenia każdego egzemplarza był realizowany według ścisłych wytycznych i pod rygorystyczna kontrolera jakości. Większość prac wykonywana jest ręcznie.

Waga całego pojazdu wynosi 2485 kg, co przy gabarytach tego pojazdu wydaje się dobrym rezultatem. Samochód ma: długość 5830 mm, szerokość 1990 mm, wysokość 1630 mm. 

            W 2005 roku wprowadzono wersję o przedłużonym rozstawie osi 3820 mm (standardowo 3570 mm). Wersja ta otrzymała dodatkowo oznaczenie EWB (Extended Wheelbase).

            W 2007 roku zaprezentowano kolejną wersję Phantoma – kabriolet Drophead Coupe, a w roku następną wersję coupe.

            Wszystkie wersje Phantoma są obecnie w ofercie firmy Rolls-Royce. Od rozpoczęcia produkcji ogółem sprzedano 4915 egzemplarzy (2003 – 300 szt., 2004 – 792 szt., 2005 – 796 szt., 2006 – 805 szt., 2007 – 1010 szt., 2008 – 1212 szt., 2009 – 1002 szt.).

 

Rolls-Royce w Polsce

Pierwszy samochód tej marki pojawił się w naszym kraju w 1910 r. w podwarszawskich Markach. Kupił go brytyjski biznesmen. Drugi Rolls-Royce pojawił się w naszym kraju pod koniec I wojny światowej, w momencie odzyskania przez Polskę niepodległości. Egzemplarz ten był używany przez Legiony Polskie i prawdopodobnie był zdobyczą wojenną.

Na początku lat 20. po samochody Rolls-Royce, które miały już ugruntowaną reputację pojazdów ekskluzywnych, sięgali u nas najbogatsi magnaci i fabrykanci oraz niektóre urzędy państwowe. Pierwsze egzemplarze aut tej marki prawdopodobnie sprowadzano do Polski indywidualnie, z Francji lub Niemiec. W owym czasie nie istniało jeszcze oficjalne przedstawicielstwo Rolls-Royce w naszym kraju. Dopiero pod koniec lat 20. zainteresowano się polskim rynkiem i za pośrednictwem sprawdzonego handlowca Pawła Bitschana (znanego sportowca i właściciela salonu sprzedającego auta ekskluzywnych marek) oferowała nowe samochody wybranym osobom.

Dobór klientów był bardzo ważną rzeczą i miał kluczowy wpływ na kreowanie wizerunku marki, a co się z tym wiązało na kwestie marketingowe. Cały proces był kontrolowany przez fabrykę. Aby stać się w Polsce posiadaczem nowego samochodu Rolls-Royce trzeba było mieć odpowiednie fundusze (tak duże, że nawet ludzie bogaci przysiadali z wrażenia, gdy słyszeli cenę), a także legitymować się odpowiednim pochodzeniem i pozycją towarzyską w najwyższych sferach. żaden bogaty żyd ani zwykły dorobkiewicz bez „korzeni” i pozycji towarzyskiej nie mógł kupić nowego Rolls-Royce, nawet jeżeli posiadał odpowiednią kwotę pieniędzy lub proponował wyższą sumę. Takie były zasady i trzymano się ich pryncypialnie.

Według źródeł fabrycznych do 1931 roku było w Polsce 12 samochodów Rolls-Royce. Ich właścicielami byli:

• Maria hr. Bnińska,
• Minister Jan Ciechanowski,
• Dyrektor Oskar Kon (współwłaściciel firmy włókienniczej "Widzewska Manufaktura SA.", która w latach 30. zatrudniała ponad 7000 osób),
• Ministerstwo Robót Publicznych,
• Alfred hr. Potocki,
• Edwardowa hr. Raczyńska,
• Książe Karol Radziwiłł Ordynat Dawidgródzki (właściciel majątku ziemskiego o powierzchni 155.000 ha),
• Dyrektor Egon Scheibler,
• Zygmunt hr. Skorzewski,
• Jan hr. Szołdrski,
• Helena hr. Twardowska,
• Maurycy hr. Ordynat Zamoyski (kandydat prawicy i kontrkandydat Gabriela Narutowicza na urząd Prezydenta Rzeczpospolitej w wyborach w 1922 roku),

Do 1939 roku sprowadzono do Polski, bezpośrednio z fabryk, jeszcze trzy kolejne samochody Rolls-Royce:

• Pierwszy zamówił Józef Piłsudski, po jego śmierci auta używał marszałek Edward śmigły-Rydz.
• Drugi egzemplarz w 1935 roku kupił Roman hr. Sanguszko (m.in. właściciel stadniny koni arabskich w Janowie Podlaskim).
• Ostatni Rolls-Royce, sprowadzony do Polski przed wybuchem II wojny światowej, zamówiony został w 1938 roku na nazwisko Czarnecki, ale pojazd ten przeznaczony był dla gen. Władysława Sikorskiego.

Wiemy, że Hrabina Helena Twardowska zamówiła w 1924r. Rolls-Royce’a 20 HP Limousin z karoserią Hooper, Hrabia Jan Szołdrski zamówił w 1924r. Rolls-Royce’a 20 HP Cabrio z karoserią H.J. Mulliner, Marszałek Józef Piłsudski zamówił w 1932 roku Rolls-Royce’a Phantom II Cabrio z karoserią Barker, Książę Sanguszko zamówił w 1934 roku Rolls-Royce’a Phantom II Continental Cabrio z karoserią Kellner, Generał Władysław Sikorski zamówił w 1938 roku Rolls-Royce’a Phantom III Cabrio z karoserią Vanrooren.

Dlaczego gen. Sikorski posłużył się pośrednikiem przy kupnie samochodu Rolls-Royce? Trudno powiedzieć, jest kilka hipotez, ale żadna nie znajduje rzetelnego potwierdzenia w dokumentach lub relacjach osób. Trudno też znaleźć informacje o użytkowaniu tego samochodu. W bogatej literaturze opisującej wybuch II wojny światowej znajdujemy informacje, że gen. Sikorski we wrześniu 1939 roku jeździł w Polsce samochodem BMW i takim pojazdem też przekroczył granicę polsko-rumuńską w Zaleszczykach (kiedy opuszczał terytorium Rzeczpospolitej). Jego żona pod koniec lat 30. używała Opla Kadeta. Co działo się więc z Rolls-Royce… pozostaje zagadką. Zagadkowe są również losy innych Rolls-Royce z Polski. Dziś wiemy tylko o 2 z 15. Reszta prawdopodobnie stała się łupem wojennym najeźdźców – zarówno Niemców, jak i Sowietów lub została zniszczona w trakcie działań wojennych.

W pierwszych latach po zakończeniu II wojny światowej panował w Polsce duży chaos prawny i społeczny. W przypadku motoryzacji brak było odpowiedniej ewidencji pojazdów i przepisów zarówno rejestracyjnych jak i o prawie własności, dlatego do informacji z tamtego okresu trzeba podchodzić bardzo ostrożnie. Z drugiej strony nowa sytuacja sprawiła, że za sprawą wojennych i powojennych migracji przybywało do Polski wiele ciekawych i ekskluzywnych aut np.: w Wielkopolsce odnaleziono legendarne mercedesowskie wyścigówki W154 (163) i W125 oraz kilka reprezentacyjnych limuzyn z przedwojennej Kolumny Zamkowej prezydenta Ignacego Mościckiego. Nad Wisłę przywędrowało także kilka sportowych Bugatti, egzemplarzy których przed wojną nie było w Polsce. Być może w latach 1945 – 1950 w granicach Polski mógł znajdować się jakiś Rolls-Royce, pozostały sprzed wojny lub przywieziony jako łup wojenny z pokonanych Niemiec.

W okresie rządów komunistycznych (lata 50., 60., 70.), nie słychać było o żadnym Rolls-Royce, który byłby w Polsce. Nie było takiego auta także w zbiorach „Szarej eminencji”, jaką był w owych czasach Tadeusz Tabencki. Nawiasem mówiąc, według ocen hobbystycznej prasy zachodniej, publikowanych w latach 70., zbiór samochodów Tabenckiego był w pierwszej dziesiątce europejskich kolekcji. Cyrankiewicz i Rola-Żymierski zażyczyli sobie po Bentleyu, których zakup doradzili im jeszcze przedwojenni fachowcy pracujący w Motoimporcie.

Pierwsze auta tej marki zaczęły pojawić się w naszym kraju dopiero pod koniec lat 80., początkowo jako własność obcokrajowców mieszkających w Polsce, a następnie już Polaków. Po zmianach polityczno – gospodarczych z 1989 roku, samochody Rolls-Royce znowu zaczęły pojawiać się w Polsce. W pierwszych latach sprowadzano przeważnie używane, najtańsze modele Rolls-Royce (często w bardzo złym stanie technicznym), aby tylko mieć Rollsa. Z czasem, proporcjonalnie do wzbogacania się społeczeństwa, sięgano po lepsze, droższe i nowsze modele.

W stosunku do 20. i 30. lat, obecnie zaginął element bezwzględnej elitarności, tak pielęgnowany wówczas przez producenta. Dziś samochód Rolls-Royce może mieć każdy, kogo na to stać, niezależnie od pochodzenia, wykształcenia czy pozycji społecznej. Młodzi mówią, że to demokracja. Starsi, pamiętający przedwojenną Polskę, mają inne zdanie…

Z przedwojennych egzemplarzy, które jeździły po polskich drogach, wiadomo tylko, że:

• Rolls-Royce hrabiego Sanguszki znajduje się obecnie w Brazylii, gdzie wyemigrował wraz z właścicielem w 1939 roku,
• wóz gen. Sikorskiego (Rolls-Royce Phantom III, nr podwozia tzw. chassis 3CM81) został w maju 1969 roku sprzedany na aukcji w Londynie i trafił do USA do kolejnych właścicieli, by ostatecznie znaleźć miejsce w kolekcji właściciela JCB Lorda Sir Anthony’ego Bamforda (UK). Pojazd zdobią proporce polskiego przedwojennego rządu. Kabriolet został pieczołowicie odrestaurowany w firmie P&A Wood z Great Easton koło Londynu w latach 2013-14 i od tego czasu zwycięża on konkursy samochodowej elegancji, np.: w dniach 23-25 maja 2014 r. w Concorso di Eleganza we Włoszech w klasie A (Rolls-Royce), w dniu 17 sierpnia 2014 r. w Pebble Beach w Kalifornii (USA) w klasie H-1 (samochody Rolls-Royce), w dniu 5 września 2015 r. w Edynburgu (Wielka Brytania) w Holyrood Concours of Elegance.

RRBC
Wrocław 2009